Όταν οι Μύθοι έχουν τη μυρωδιά του Καφέ

Κατά τον 18ο αιώνα η γηραιά ήπειρος έγινε κοιτίδα πολιτισμού φιλοξενώντας καλλιτέχνες και δημιουργούς που έφευγαν από τις ΗΠΑ και την αυστηρή ποταπαγόρευση για να βρουν «καταφύγιο» και έμπνευση στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα έδωσε «φτερά» και στα εγχώρια ταλέντα που έψαχναν τον δημιουργικό οίστρο σε Καφέ, μπιστρό και μπαρ. Προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Πολιτικής άνθισαν στα Ιστορικά Καφέ, που διαχρονικά «μεθούν» με το άρωμα και τον χαρακτήρα τους όλους εκείνους που ψάχνουν κάτι παραπάνω από ένα φλιτζάνι καφέ, κάτι παραπάνω από ένα ποτό.

Tην ιστορία αυτή, τη γοητευτική άνθιση του ευρωπαϊκού –κυρίως- πολιτισμού, μέσα από τα Καφέ, διηγείται στην Πολιτιστική Διαδρομή ο Διεθνής Πολιτιστικός Οργανισμός «Δρόμος Ιστορικών Καφέ» προβάλλοντας τις ιδιαιτερότητες και τα μοναδικά στοιχεία κάθε Καφέ. Παρέα θα περιηγηθούμε στα σημαντικότερα Ιστορικά Καφέ του Κόσμου, όλα μέλη του «Δρόμου Ιστορικών Καφέ», ανακαλύπτοντας τις γοητευτικές πλευρές τους, τη μακρά ιστορία τους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τα έκαναν τόσο μοναδικά και ανεπανάληπτα.
Καλωσορίσατε στο ταξίδι μας!

Les Deux Magots (est. 1812, Παρίσι, Γαλλία)

Στην περιοχή Saint-Germain-des-Pres στο Παρίσι, υπάρχει ένα από τα μυθικότερα Καφέ του κόσμου. Το Ιστορικό Café Les Deux Magots πήρε το όνομά του από τα δύο αγάλματα κινέζων εμπόρων που κοσμούν το εσωτερικό του. Το Καφέ άνοιξε τις πόρτες του το 1812 και από τότε προσφέρει ασταμάτητα τις μοναδικές του υπηρεσίες σε ντόπιους, τουρίστες αλλά και σε μια μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών, οι οποίοι λατρεύουν να συχνάζουν στο χώρο.

Πλέον, εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται το Παρίσι σταματούν στο Les Deux Magots διότι δεν νοείται επίσκεψη στην Πόλη του Φωτός χωρίς ένα απεριτίφ, έναν καφέ, μια παραδοσιακή γαλλική λιχουδιά, στο πλέον εμβληματικό Καφέ όλων των εποχών.

Ο Γάλλος ποιητής Πωλ Βερλαίν με τον ερωτικό του σύντροφο και ποιητή Αρθούρο Ρεμπώ ήταν από τους θαμώνες του Καφέ. Στο “Les Deux Magots σύχναζαν επίσης ο παρνασιστής ποιητής Στεφάν Μαλαρμέ, ο εμβληματικός συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ, οι σουρεαλιστές συγγραφείς Λουί Αραγκόν, Αντρέ Μπρετόν και Φιλίπ Σουπώ. Επίσης ζωγράφοι Πάμπλο Πικάσο, Ζωρζ Μπρακ, Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό και Φερνάν Λεζέ. Στο Καφέ σύχναζαν, όποτε βρίσκονταν στο Παρίσι και οι συγγραφείς Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Τζαίημς Τζόυς.

O Ζαν-Πωλ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ είχαν φιλολογικό τους στέκι το “Les Deux Magots”, ενώ τακτικός θαμώνας ήταν και ο Έλληνας φιλόσοφος Κώστας Αξελός. Και η λίστα δεν τελειώνει εδώ: ο Αλμπέρ Καμύ, ο Ζαν Κοκτώ, ο Αντρέ Ζιντ, ο Ζαν Ζιροντού, ο Ζακ Πρεβέρ, ο Μπορίς Βιάν και η τραγουδίστρια Ζυλιέτ Γκρεκό πήγαιναν συχνότατα στο “Les Deux Magots”

Εξαιτίας των λογοτεχνικών προσωπικοτήτων που επισκέπτονται διαχρονικά το Καφέ, το “Les Deux Magots” έχει καθιερώσει απονομή βραβείων λογοτεχνίας από το 1933, έναν θεσμό εξαιρετικά σημαντικό, που τηρείται απαρεγκλίτως κάθε χρόνο.

H λέξη «Magot» έχει διάφορες σημασίες, αλλά στην περίπτωση του Καφέ σημαίνει άγαλμα από την Ανατολή. Ετσι, το όνομα του Καφέ δικαιολογείται απόλυτα αν αναλογιστεί κανείς ότι στο εσωτερικό του φιλοξενεί δυο αγάλματα κινέζων εμπόρων. Πριν γίνει Καφέ, το “Les Deux Magots» ήταν εμπορικό κατάστημα που πωλούσε μεταξωτά ρούχα τα οποία έρχονταν από την Άπω Ανατολή. Η ιστορία θέλει τα αγάλματα να αναπαριστούν κινέζους «μάγους» ή «αλχημιστές», οι οποίοι κοιτούν πάντα προσεκτικά τον χώρο. Το 1973 η επιχείρηση μεταφέρθηκε στο Saint Germain Des Pres, εκεί που βρίσκεται σήμερα δηλαδή, ενώ ήδη από τo 1884 από κατάστημα ρούχων το “Les Deux Magots” έγινε Καφέ και μπαρ διατηρώντας πάντα το ιδιαίτερο όνομά του.

Το 1914 η επιχείρηση πωλήθηκε στον August Boulay, επειδή χρεωκόπησε. Ο Boulay οραματίστηκε το μέλλον του Καφέ και επένδυσε ώστε να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα. Τότε έδωσε για να το αποκτήσει 400.000 γαλλικά φράγκα. Η Catherine Mathivat, η σημερινή ιδιοκτήτρια, είναι μακρινή εγγονή του Boulay. Ένα Καφέ με ιστορία, που «κληρονομείται» από τη μια γενιά στην άλλη.

Το «Les Deux Magots», εκτός του ότι φιλοξενεί διαχρονικά ανθρώπους των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Πολιτικής, έχει «πρωταγωνιστήσει» και σε πολλά λογοτεχνικά έργα. Στο “Chariot Makers” του Steve Matchett για παράδειγμα, εμφανίζεται ως το «Καφέ που είναι τόσο ευλογημένο ώστε ο πρωινός ήλος το βλέπει πρώτο στη γειτονιά (…) είναι το πρώτο που απολαμβάνει τη ζεστασιά της νέας ημέρας». To Kαφέ εμφανίζεται επίσης στο «That Summer in Paris» της Abha Dawesar, στο «The Magic Circle» της Katherine Neville, στο ισπανικό “el nombre que ameaba as los perros» (the man who loved dogs) του Leonardo Padura, όπου εμφανίζεται ως ένας από τους χώρους στους οποίος περιδιαβαίνει ένας εκ των δολοφόνων του Τρότσκι και σε πολλά ακόμα λογοτεχνικά έργα.

Το εμβληματικό Καφέ έχει «ποζάρει» πολλές φορές σε φωτογραφίες, αλλά και σε έργα ζωγραφικής ενώ «πρωταγωνιστεί» και σε ταινίες όπως το Man on the Eiffel Tower (1949), το Sign of Leο, το Untouchables (2012), κ.α.
To “Les Deux Magots” είναι επίσης εκ των ιδρυτικών μελών του «Δρόμου Ιστορικών Καφέ».